Van Plitvice naar Rab

Zondag nogmaals gelukt om op tijd op te staan en de bus naar de meren te halen. Dit keer de andere kant van het gebied bezocht. Het deel met de grote waterval, eigenlijk de hoofdattractie. Natuurlijk een zeer fotogenieke plek.

We komen allemaal met ongeveer hetzelfde plaatje thuis.Wie fotografeert wie (of wat)?Je moet natuurlijk ook zelf op de foto voor die waterval.Al heeft niet iedereen de “selfiesmile”.

En ja, natuurlijk heb ik ook dat plaatje gemaakt.

Maar wel alleen de waterval.

We gingen er in file naartoe (jeuk!)

Onze vriend van de vorige keer was er ook weer:

Ging zelfs in bad.

Het was sowieso badderdag:

Maar deze doen niet anders.

Over de selfiesmile gesproken

Zelfs honden doen het.

Of zou het toch de beloning achteraf zijn?

Zo ging onze zondag aangenaam voorbij.

Vandaag, maandag, de luifel weer ingedraaid en op weg naar het eiland Rab. Een rit “binnendoor” door de bergen (heuvels) van west Kroatië. Dat leverde soms bijzondere plaatjes op.

Dit is het eiland Pag, net onder Rab. Je ziet in één oogopslag waarom we naar Rab willen in plaats van naar Pag. Kale boel daar.

Naar een eiland ga je meestal met de boot. Wij dus ook.

Marianne durfde me even alleen te laten rijden zodat we nu een kort ooggetuigenverslag hebben van het betreden van de boot:

Een aanloopje

Het net gekochte kaartje inleveren

En de boot op.

Voor wie zich zorgen maakt, Marianne heeft de boot ook gehaald.

Daar staat ie dan (helemaal links, we hebben een niet erg fotogeniek plekje).

 

Op Rab werd het nog even spannend. De eerste twee campings, waar je via heel smalle straatjes kwam, waren vol. Zoekstrategie aangepast, nu eerst maar even gaan bellen. En een plek gevonden op het San Marino Camping Resort in Lopar. Uiteindelijk niet voor een plek direct aan het strand gekozen, maar een beetje naar achteren, met wat schaduw. We gaan het hier wel weer een paar dagen volhouden, dit zware leven.