Rab, of om preciezer te zijn, Lopar. Op Rab.

Eigenlijk heb ik niet zoveel te vertellen. Vandaag de tweede dag op het eiland Rab. En we doen (bijna) niks. Gewoon ongeneerd lui. Een strandvakantie zeg maar. Het uitzicht vanonder de luifel is een plaatje:

Gisteren zijn we naar het strand gelopen. Ja, de volle 75 meter :-) Nou vooruit, we hebben ook nog een rondje over het strand gelopen, een stukje omhoog (!), biertje gedronken en weer terug.

Vandaag waren we wat actiever. Eerst een rondje gefietst. Omhoog, maar dan ook echt omhoog. Kwamen we met een omweg bij de veerhaven waar we zaterdag de boot naar het eiland Krk gaan nemen. Toevallig kwam de boot van vandaag er net aan.

Het is dus niet dat blauwe stipje dat je nog net kunt zien, maar de witte punt daarachter (op de originele foto’s lukt het net wel).

Later in de middag naar een baai gefietst die Sahara heet.

Fietsen was ongeveer de helft van de tocht, daarna lopend nog een kwartiertje afdaling over een rotspad. Maar dan heb je ook wat, een baai zowat voor jezelf alleen. Zee te ondiep om te zwemmen, althans, zonder een hele dagmars plonzen door enkelhoog water. Dus maar even wat afgespoeld. De verfrissende werking daarvan was bij het loopje de berg weer op snel voorbij.

Vanavond sla gegeten. Die zag er uit alsof ie uit eigen tuin kwam. Zoveel natuur zie je in een Hollandse krop sla niet vaak meer.

Nou ja, en wilder wordt het niet. Morgen een fietstochtje naar Rab (de plaats dus) op het programma. Er zit wat regen in de voorspelling, maar ‘s kijken wat het wordt.