Rab en door naar Krk

Het is gelukt! Donderdag zijn we naar Rab gefietst. Met de regen viel het gelukkig alles mee, die was er niet. Leuke fietstocht met soms weer mooie vergezichten en ook van dichtbij kwam je nog eens wat tegen.

Een colonne mieren die de oversteek waagden. Ik beloof niet dat er niet één of meer van onze passage geleden hebben. Thuis, op de foto, zag ik pas de steen met de letter T, die had ik wel mee willen nemen.

Over Rab valt verder niet heel veel te vertellen. Leuk stadje, toeristisch ook. En een paar koppen in de muur.

Toch is uitzoeken wat die te betekenen hebben.

Het begon tegen het einde van de dag stevig te waaien. Licht bezorgd naar de luifel gekeken, maar die stond stevig vast. Dat werd in de loop van vrijdagochtend wel anders. De wind werd zo heftig dat we met hulp van een buurman de luifel, een dag te vroeg, hebben ingedraaid. Kennelijk deden we het goed. We mochten ook hem helpen om zijn luifel in te draaien.

En toen worstelde ik met een probleem(pje). Hoe fotografeer je wind?

Zo?

Maar ja, bij de wind die wij hadden zijn de golven op Scheveningen heel veel hoger.

Zo dan maar.

In de middag nog een rondje gefietst, naar de kant van het eiland waar het minder waaide. Daar profiteerde deze leuke blauwe vlinder van.

’s-Nachts ging het  nog eens heftig regenen. Gelukkig zagen we dat aankomen en hebben we, toen het nog droog was, alles ingepakt. Geen natte zandtroep gelukkig. Droog zand hadden we al genoeg in de camper. Leuk zo’n strandcamping.

Zaterdagochtend was het weer droog. We hadden pas voor 14:00 uur de boot gereserveerd zodat we nog op ons gemak konden ontbijten. De stoelen maar weer even uit de camper gepakt en lekker in het zonnetje ontbeten en koffie gedronken. In de verte hoorden we wat onweer rommelen, maar daar was verder nog weinig van te zien.

Alles weer ingepakt en de motor gestart. Eerst nog even vuil water lozen, toen zagen we al een donkere lucht en klonk het gerommel wat duidelijker. Op weg naar de boot nog even wat laatste boodschappen gedaan. In de supermarkt hoorden we een stevige roffel op het dak. Bij de uitgang aangekomen zagen we een wolkbreuk.

Maar even gewacht. En nog wat langer gewacht. En. Nee, we moesten echt verder om de boot niet te missen, we stonden inmiddels zowat een half uur te wachten. Dus ik ben door de, inmiddels iets minder stromende, regen gerend om de camper op te halen en voor te rijden bij mevrouw opdat zij, min of meer droog, kon instappen. Vond ik ik ook best aardig van mezelf.

Het leek wat droger te worden. Maar het begon toch weer te hozen terwijl we bij de boot stonden te wachten. Bij het oprijden spetterde het nog wat, maar eenmaal vertrokken werd het snel droog en kwam er een waterig zonnetje door. De temperatuur bleef goed, de hele reis, zo’n 80 minuten, heerlijk buiten kunnen staan.

De camper stond helaas weer niet op een fotogenieke plek.

Wij zijn de vierde witte camper.

Nu de derde.

Het zicht onderweg was weer mooi.

Dat witte stipje ben ik nog langs gefietst, vlak voor de ontmoeting met de vlinder.

Uiteindelijk kwamen we aan bij Valbiska op Krk.
Na wat omzwervingen, niet alle campings zijn zo mooi als op de plaatjes, vonden we een fijne plek op camping Bor in (de plaats) Krk. Tussen de olijf-, appel- en vijgenbomen.