Van Praag naar de volgende stop en verder

Donderdag vertrokken we uit Praag. Eerst een stuk door Tsjechië natuurlijk. Toen Slowakije. Alsof het België was op weg naar Frankrijk er doorheen gereden. Het volgende land is dan Hongarije. Allemaal EU, grenzen wel gezien maar zonder oponthoud voorbij gereden. De douaneposten waren allemaal onbemensd. In Hongarije kwamen we op camping Cvika in Kimle. Een kleine camping met een restaurant. Prijs eten en wijn voor twee gelijk aan de prijs van een overnachting. De twee dagen dat we er waren hebben we niet gekookt. De camping was een veld “zoek maar een plekje, maakt niet uit waar je gaat staan” rondom een vijver.

Met heel veel kikkers en een enkele ringslang. Die houden niet van elkaar. Kwam de slang er aan, sprongen de kikkers weg. Deden ze ook voor ons trouwens als we langs liepen, van de kant af het water in.
Dit stukje van Hongarije kon ons niet bekoren en zaterdag gingen we verder naar, “eindelijk”, Kroatië.

Maar voor het zo ver was kwamen we onderweg nog een oude bekende tegen:

Ehhh, verkeerd gereden? Nou ja, dan maar even boodschappen doen. Het bleek de Hongaarse versie. Ook een kant van de schaalvergroting en de EU. Twee uur later reden we verder.

Naar Kopacevo (er moet een omgekeerd dakje op de C, maar dat kan de iPad niet. Althans, ik weet niet hoe), direct naast de Amazone van Europa, Kopacki (zelfde dakje) Rit. Hier dus:

We kwamen vrij laat aan (ja, vanwege die boodschappen natuurlijk) en het wordt best al wel vroeg donker, dus we kregen pas echt een idee hoe het er uit zag op zondag. Leuke plek! Autokamp (zo noemen ze campings hier) Family. Zondag is de rustdag en daar hebben we ons voor één keer aan gehouden. Te warm eigenlijk. Dat was het vandaag, maandag ook.

Maar ja, je bent in Kroatië en dan wil je daar wel wat van zien. Vroeg, voor ons doen, om 10.00 uur al, op de fiets gestapt. Eerst een kop koffie in het dorp

(met leuk huisje) en vervolgens op de fiets naar Osijek. Over de dijk, de blauwe lijn op het kaartje. Je fietst dan langs het het moerasgebied. Mooi! En ook wel een beetje saai. In Osijek eerst onze oude kuna’s omgewisseld voor euro’s. Die hebben ze hier sinds januari ook. Ik moet zeggen, wel een beetje een verademing na het gedoe met de Tsjechiese kronen en Hongaarse forinten. Het is best alweer een tijdje geleden dat we dat omrekengedoe hadden. Daarna de toeristeninfo opgezocht voor een kaartje van de stad. Er is namelijk een oud deel en dat wilden we wel zien. Zo’n 20 minuten lopen, leerden we bij de info. En dan konden we langs de rivier (de Drava, een zijrivier van de Donau) weer terug. We zijn er geweest zullen we maar zeggen. Het was mooi, maar ook een beetje stil en steriel. Loop maar een stukje mee:

Terug zijn we langs de weg gefietst, via Bilje. Een drukke weg waar gelukkig een fietspad langs lag.